wehikuł

Wiedzmanna

Hmmm.. Bardzie Borowiaku, twoja poezja mnie urzekła... chwytaj ulotne chwile, zamieniaj w słowa, niech nie więdną jak jesienne liście ...

borowiak

łapać chwilę i zamieniać w słowa to tak jak śpiewu letnich ptaków słuchać z płyty (niestety) Confused

Wiedzmanna

Okrutne słowa piszesz, Borowiaku... nie podoba mi się takie porównanie Sad

Słowa są jak ciepły koc - otulają nas, gdy na świecie zimno i żle. Piękne chwile to ornamenty utkane na kocu - cieszą oczy, gdy na świecie szaro i ponuro. Otul się kolorowym, ciepłym kocem, popatrz w płomyki ognia na kominku... Prawda, że cieplej?

Amras

No cóż... A ja powiem że gdy się głęboko doświadczy takiej pięknej chwili to chyba nie ma nic złego w próbie utrwalnia jej w słowach, by móc wspominać piękne przeżycie. A nie od dzisiaj wiadomo że wprawny bard potrafi upleść ze słów zaklęcie, którego moc może nawet w całej okazałości pozwolić doświadczyć owej chwili raz jeszcze Wink

morfin

hehe a kto powiedział że słowa mają tyko utrwalać?? Jedno słowo może wyczarować w czyjejś duszy cały nowy wielobarwny świat, tętniący własnym życiem, mitologią nadzieją i jej upadkiem. Cały wszechświat u którego początku jest jedno słowo Smile

A czasem ktoś powie coś co tak naprawdę już wiedzieliśmy ale nie potrafiliśmy wyrazić sami. Jedno "kocham" i już wszystko się zmienia! Jedno słowo może dać nadzieję albo ją odebrać... Układanie słów w taki sposób żeby odbiorca nie tylko zrozumiał to co chcemy powiedzieć, ale też żeby poznał nas samych, którzy te słowa mówimy. To wielka sztuka. Słowa płynące z duszy można rozpoznać. Słowa nie powinny utrwalać, nie w wierszach. Powinny kreować, roztaczać obrazy. Poruszać w odbiorcy takie struny żeby sam dochodził do jakichś wniosków. Niekoniecznie zamierzonych przez autora... Tak sądzę, mogę się mylić Wink

borowiak

Czym dla mnie jest poezja. Pod wpływem tej rozmowy trafiłem na wiersz pt. "brewiarz" Z. Herbeta. Wklejam go tutaj z ogromną przyjemnością

***

Panie,
obdarz mnie zdolnością układania zdań długich, których
linia jak zwykle od oddechu do oddechu wydaje
się linią rozpiętą jak wiszące mosty jak tęcza alfa i omega
oceanu

Panie,
obdarz mnie sią i zręcznością tych, którzy
budują zdania długie rozłożyste jak dąb pojemne
jak wielka dolina, aby mieściły się w nich światy, cienie
światów, światy z marzenia
a także aby zdanie główne panowało pewnie nad podrzędnymi
kontrolowało ich bieg zawiły ale wyrazisty jak basso continuo
trwało niewzruszenie nad ruchem elementów, aby przyciągało je jak
jądro przyciąga elektrony siłą niewidzialnych praw grawitacji

o zdanie długie tedy modlę się zdanie lepione w mozole
rozległe tak by w każdym z nich znalazło się lustrzane
odbicie katedry, wielkie oratorium, tryptyk
a także zwierzęta
potężne i małe, dworce kolejowe, serce przepełnione żalem
przepaści skalne i bruzdę losu w doni

***

Pisanie modlitw jest również przyjemne jak pisanie zaklęć. Tę modlitwę napisałem zeszłej jesieni

kkk 1422

dzwon kołysał się
z miękkim sercem jabłka

pół nocy wiatr ponaglał ptaki
po sieni chaty przytulnej gniazdami
przy stole jeże zgrały się w chowanego
liśćmi beztrosko grzebiąc zaproszenia
na afrykański odlot tutaj zostaję

chłodom poranków poświęcam brzozy
w piecach ołtarzach krematoriach
duszę przemywam jabłkowym bimbrem
stworzony kielichem obraz wieczności
umiera jak zwykle zbyt młodo

pragnę podziękować za wszystko
który nam dajesz by później odebrać
z nadejściem zimy wysłałem słowo
pogańskich modlitw jak dni
zmawianych a noce coraz dłuższe

nie wiem czy ty zza okna słyszysz
aniołów śpiew wychodzący z rzeki
sanctus mozarta
spirytus dodaję
zadośćuczynienie
ament

* kursywa pochodzi z wiersza niejakiej Donny Gentile (szkoda ze jej tu nie ma)

Nathaira

Ładny wiersz Wink

podoba mi się... szczególnie ostatnia zwrotka Wink

Hmm ale zastanawiam się dlaczego "ament" Wink

? Słyszałam, że z łac. to głupiec/głupi (jakoś tak Wink

) heh ale pewnie się mylę...

borowiak

amantes amentes łac., zakochani (są jak) szaleńcy.
Etym. - parafr. z Plauta (Kupiec, Prolog, 81) a. Terencjusza (Dziewczyna z Andros, 1, 3, 13). - za słownikiem Kopalińskiego Smile

Jeśli między zakochanym szaleńcem a głupcem jest jakaś róznica to istotnie się mylisz Laughing

borowiak

* Amon *

a jeśli miałbyś Panie mnie zabrać
do swej niebieskiej krainy
przygotuj tam lasy dębowe
i posadź na skraju wierzby
płaczące za utraconą ziemią

słońce niech będzie jasne
jak dzisiaj- spójrz
wiszące nisko, wsłuchane
w symfonie świerszczy
na strunach letnich nocy

i nie zapomnij bardzo cię proszę
o moim pierwszym psie
Amonie którego uśpiła wiara
i odszedł w cierpieniu
zdradzonej przeze mnie przyjaźni

podaruj mu wszystkie lasy
tropy księżyca na ścieżkach
i kogoś lepszego ode mnie
by jego wierne psie serce
nie pękło po raz drugi

nie chcę twych chórów anielskich
zbyt wiele w duszy mam smutku
tęsknoty za każdym dniem
i nocą która odchodzi
z nadejściem kolejnych świtów

i jeszcze o jedno proszę
ty nie rozgrzeszaj mnie nigdy
z żadnego czynu słowa i myśli
zostaw je we mnie wspomnieniem
bym zawsze wiedział kim jestem

* to właściwie jest projekt wiersza, chociaż sam nie wiem co to jest Sad

Keriann

Borowiak- przejmujące, myślałam, że to cytat z jakiegoś poety, którego teksty zamieszczają w podręcznikach szkolnych! No, masz na to spore sznase, jak tak dalej będziesz pisać! Jestem pod wrażeniem.

borowiak

borowiak

[link widoczny dla zalogowanych]

bębny nigdy nie milkną
czy słyszysz ich rytm
posłuchaj
ogień nigdy nie gaśnie
czy czujesz go pod skórą
posłuchaj
nie ma takiego miejsca
które nazwałbyś domem
posłuchaj
jak w rytmie bębnów
Dęby płoną ogniem

(eisteddfod 2006)

borowiak

zamknąłem świat pełen znaczeń
na zewnątrz dwudziestu i czterech kamieni
odszedłem gdzie strzępy dziecinnych bajek
mieszają się z wiedzą o stworzeniu i końcu
człowieka którym jestem

tu matki też karmią dzieci piersią
a samobójcy przed śmiercią jedzą ten sam chleb
który Jezus podawał swym uczniom
by nigdy nie zapomnieli znaczenia miłości
pozornie nic nie jest inne

pozornie jestem jedynym zbawicielem
jestem ciałem i krwią a czasami duchem
swym własnym uczniem
zamkniętym na zewnątrz
dwudziestu i czterech kamieni

podnoszę oczy by jednym gestem
zatrzymać czas, dobro i zło które stwarzam
dlaczego więc wciąż widzę cierpienie
w oczach bezpańskich zwierząt
i porzuconych dzieci

w śmiechu i śpiewie pijanych szczęściarzy
w radości świąt i rytuale codzienności
w trosce schylonych nad sklepową ladą
w zadumie myślących że nikt nie widzi
świata na zewnątrz

gdzie mały kot znalazł swój dom
swój własny dom jak oświecenie
który pozwala marzyć i cierpieć
i mruczeć w rozkoszy ciepła
rozgrzanej pościeli

* a to tak mi się dzisiaj napisało Shocked

borowiak

szczęściem jest wrócić do domu
ze śnieżnej zadymki zimy

zobaczyć jak śmiejąc się mówisz-
wyglądasz dzisiaj jak bałwan

zaparzyć dzbanek herbaty
usiąść wygodnie przy piecu

paląc w nim nasze spojrzenia
i senne tykanie zegara

* Napisałem to dokładnie rok temu, teraz cały dom śpi a na dworzu szaleje wichura. Dedykuję wszystkim przyjaciołom z Hazel Grove z życzeniami odnalezienia szczęścia w rzeczach najprostszych.

mrsjazz

Dobre to wszystko. Dobre, bo pelne dobra i dobrze napisane Smile

.
Podoba mi sie Twoja lacznosc z Nautra, piekny wyraz jej dajesz w wierszach.

Najlepszy "Amon", bo najbardziej spojny i najmocniej napisany. "Dzwon kołysał się z miękkim sercem jabłka" (tytul! genialny!) tez swietny, pelen znaczen.

Prosze o wiecej Smile

.