By słońce znowu wzeszło.

Szerszen

Zapalam lampki na choince
myśl mi po głowie dziś się pląta
kto z kłodą yule ją powiąże
i czy przywoła znowu słońce.

Zapalam świece co stół zdobią
wnet duchy wszelkie je otoczą
ogrzać się pragnąc w blasku ognia
drobiną strawy się uraczą

Zgubę Baldura również wieszam
by moce złe odstraszyć wprzódy
tam gdzie ich nie ma dom spokojny
szczęście z dostatkiem w nim zagości

Frey na swym dziku przez świat leci
porządek w każdym domu bada
biada jest temu kto nie zdążył
kto zdążył, dobry rok mu nada

I tylko mi się myśl kołacze
czasem w czerepie przypadkowa
czy dziś Mikołaj ma coś z Freya
a dzik się w saniach z renami schował?

Na stół mięsiwa zaraz wjadą
będą życzenia i pragnienia
by się spełniły - stół jest wspólny,
przy którym zbiera się rodzina.

W noc nikt nie wyjdzie, bo nie ma po co
Noc czasem jest dla dzikich mocy
orszak upiorów, wiedźm i widm
którego niech nie widzą oczy

W dalekim kraju na południu
ponoć się Bóg w stajence rodzi
święto ku jego czci jest ponoć
a jednak starsze niż to się godzi

Prawią iż światło przyniósł z sobą
lecz u nich słońce wiecznie świeci
nie znają mroku i zimy nocy
nie znają strachów i upiorów

Nie dziwi fakt że razem z nami
święcić chcą znów nadejście światła
słońce znów wzejdzie - jak co roku
bośmy spełnili co potrzeba.

Wiedzmanna

Odpowiedź na piękny wiersz Szerszenia:

Choć elektryczne płoną lampki -
- wszak współczesności to jest moda -
to Kłoda Yule ciągle płonie
by obudziła się przyroda.

W płomieniu świecy i kominka
grzeją się przodków naszych dusze.
To dla nich stanął pusty talerz
i dla nich łzy kobiecych wzruszeń...

Wciąż ostrokrzewu kolcoliście
bronią domostwo przed złą mocą,
a zapach cydru i imbiru
snuje się czarem czaru nocą.

Już zakończyła się wieczerza,
na stole resztki zostawione
dla duchów, śpią już domownicy,
przy ogniu wiedzma osamotniona

suchą gałązkę jemiołową
w płomień kominka dorzuciła.
Rozbłysło - moment - i zagasło,
bo Słońce jeszcze nie wróciło.

Na nic wiedzmate czary durne,
na nic zaklęcia, czary - mary...
Niebo nad wiedzmą wciąż pochmurne,
nawet rym jej się skończył i wena gdzieś odpłynęła.... a tak mi dobrze szło... Sad

Szerszen

Pozostało odpowiedzieć:

Na wszystkie czary, czas właściwy
Nie każdy czar natychmiast działa
Natura może nierychliwa,
Lecz wiedźmie jest uległa cała.

Czas rany leczy i samotność
Księżyc go mierzy swoją zmianą
Panną z początku, w końcu babką
Pośrodku nazwą Ciebie mamą

Na pograniczu światów siedząc
Widzę co było, jest i będzie.
Przędą się nici, w dłoniach prządek
Znowu jesteśmy na zakręcie

Bo słońce wstanie - nie ma siły.
Księżyc od pełni w nów się zmieni
Ponownie duchy w tan wyruszą
gdy zacznie okres się jesieni

Na razie z nami ku opiece
w pamięci będą tkwić i radzić
Za dobry gest i dobre słowo
Przez rok calutki błogosławić.

=======================
Ha... za dopełnianie wiersza... masz dopełnianie...

Nathaira

kto by pomyślał, że Wiedzmanna wiersz napisze.. Wink

milo się Was czytało Smile

Bianka

To prawda- bardzo miło Smile

Wiedzmanna

Nathairo... Bianko...

Wiedzmanna wiersze do szuflady
nie po raz pierwszy popełniła,
lecz oto chwila historyczna !!!
- pierwszy na forum ujawniła Very Happy

*****************************
Widzę jak Czasu Krąg się toczy
i jak Fortuna wciąż się zmienia
bo jakże miło jest usłyszeć
przyjaciół słowa pocieszenia.

Wszak przyjaciele jak Anioły
przed Dzikim Gonem dają skrycie.
Serdeczne dzięki Ci, Szerszeniu,
za mądre słowa - krople życia. Very Happy

Nathaira

A że do szuflady to coś tam wspominałaś kiedyś chyba.. No a teraz chwila historyczna rzeczywiście Smile

No i jaki wiersz.. Smile

Wiedzmanna

wierszem uczucia można wyznać
wierszem przedstawić kolej rzeczy
wierszem najłatwiej, chyba przyznasz,
potwierdzić coś ... lub i zaprzeczyć ...
Razz

Nathaira

Święta prawda Smile

Bianka

ależ to nie słowa pocieszenia lecz uznania Smile

<brawa>

Wiedzmanna

Taki rym mi się przyturlał Wink

ale czym prędzej poprawiam:

Widzę jak Czasu Krąg się toczy
i jak Fortuna w kółko gania
bo miło słowa jest usłyszeć
nie pocieszenia, lecz uznania. Very Happy

Pozdrowionka