******

Bianka

Dziękuję Ci, Nathairo Smile

Białe koty wkurzają mnie często.

Czy zapomnienie jest lekarstwem? Może zależy od tego co się zapomina, dlaczego i po jakim czasie. Wydaje mi się,że człowiek ma szczęście, iż może zapominać niektóre emocje. Z drugiej strony to też często wielka szkoda, nie móc sobie ich przypomnieć kiedy były dobre,fajne. Jeśli człowiek zapomina po to by nie cierpieć, niepamięć jest lekiem,ale jeśli zapomina by uchylić się przed pewnymi powinnościami moralnymi, niepamięć jest raczej trucizną dla jego rozwoju. Jeśli człowiek zapomni zbyt szybko, nie zdoła wyciągnąć wniosków a na wyciąganiu wniosków polega w znacznym stopniu rozwój. Z drugiej strony nieustanne rozpamiętywanie również zamrozi człowieka w miejscu. Etc,etc...
Może więc należałoby spytać- na co lekarstwem miałoby być zapominanie?

borowiak

Pamiętam łzy po śmierci mojego ojca. To było bardzo głębokie przeżycie i cieszę się, że je pamiętam. Cieszę się też, że pamiętam wszystkie swoje świństwa, dzięki temu wiem jak postępować.

Smile

następni odważni proszeni o spowiedź Smile

Bianka

z kilku podobnych jak Twoje doświadczeń łez ja z kolei żałuję, że je tak wyraźnie pamiętam. Więc nawet to jest względne, jesli o pamięć chodzi.
Pamiętam wszystkie chwile zachwytu, kiedy odkrywałam świat- pierwsze zrozumienie skąd się wzięła chrześcijańska wigilia np. Pamiętam wszystkie chwile kiedy przeskakiwałam, pokonywałam samą siebie. Pamiętam wszystkie moje miłości. I tego typu pamięć jest wielkim błogosławieństwem dla mnie.
Pamiętam też zapach śmierci, zawiedzione nadzieje, odrzucenie - i to jest to co dręczy czasami, choć istnieje tarcza, która na co dzień blokuje dopływ złych wspomnień.
Bo po co się smutać?

Bianka

To może jeszcze kropelkę liryki

****
Kto mówi-
miłość-
równowaga dawania i brania
?
o jakiej równowadze cienia mówi?
cień tańczy, potem się chwieje i znika

Dawać
to miłość
"jeśli" zatańczy ,jako słowo mądrości

Jeśli jedno daje
wszystko
drugie daje
wszystko
nie trzeba już brać-

wszystko już jest podarowane
nie trzeba oczekiwać, wymagać
po coś wyciągać ręki

nie ma nawet "jedno" i "drugie"
w tańcu światła plączą się nogi
jesteśmy jedną hybrydą nóg i rąk
w pościeli
w rozmowie
w spokoju

***Portret Damy***

Portret Damy, kiedy wszystko jest uśpione
iskrą śniegu
szuka bajek z dawnych wniosków
nigdy nie pojętych:

że nie można od razu dawać z siebie wszystkiego,
że trzeba sprawdzić "kto" zanim się powie "to on"
że powinno się ukrywać jakąś cząstkę siebie
że dobrze jest być mapą nim się stanie celem
że wśród kruków nie warto być zimorodkiem
że czasem słowa miłe się wysyła do niemiłych
że mamy z pewnścią mniej niż trzydzieści trzy twarze
że Bóg nas kocha tylko musi wypróbować różne opcje
że Orlog robi wszystko by wygrać w grze w kości

Dama wstaje, mierzy ramy płutna
utkanego z wniosków, których nie ma
i przestaje być portretem
znika
odtąd jest już tylko Damą-
bo wyniosłą
wobec wszelkich odmian losu

***Prawie Zima***

Mówili mi-
poczekaj
a ja jak wiatr
tęskniłam za odległością
zanim gdzieś przybyłam
znikała mi droga

Utkałam drogi
prostym zaklęciem ciekawości-
rozłożyły się potulnie na ziemi

Mówili mi-
nie boso
droga boli swą nowością
a ja biegłam
czując bosą stopą krew
nie moją a krew drogi

Pocieszyłam drogę
spłynął z góry kolorowy
latający dywan

Mówili mi-
na ziemię
będzie ciężko wrócić
tylko twarda ziemia
pod stopami
jest domem człowieka

Stanęłam na ziemi
zapytałam
czego Ona pragnie

Odpowiedziała-
Drogi
Krwi Na Drodze
i tych Chwil
kiedy Wiatr zabiera mnie
z Jej ciepła
w Powietrzne Przestrzenie-

wtedy ona śpi
a ja piszę wiersze
już w pół do Zimy
zegar Czasu tyka
jeszcze Chwila
jeszcze kwadrans śniegu
i wybije Zima

Nathaira

Bianko.. naprawdę jestem pod wrażeniem.. bardzo lubię czytać taką poezję, przy której myślę sobie "cholera, też tak myślę, a nie umiałam napisać" Smile

Ostatnio się właśnie tak w Poświatowską zaczytuję Smile

no i Ciebie Smile

Co do wspomnień.. ja cieszę się, że pamiętam i te dobre i złe, bo wszystkie wnoszą coś do naszego życia, uczą nas czy cieszą.. nie chciałabym nie pamiętać. A moje takie wspomnienie z dzieciństwa, które mi bardzo utkwiło: siedziałam sobie na czerwonym krzesełku, zapisywałam coś w mojej pierwszej "księdze cieni" Wink

i biadoliłam nad faktem, że wiedźmy nie istnieją, a pradawnej sztuki magii i druidyzmu ( wtedy nie wiedziałam jeszcze, że tak się to nazywa Wink

) nie da się nauczyć czy opanować.. jak poinformował mnie świat wszechwiedzących dorosłych..

no.. moja któraś z kolei spowiedź Smile

Bianka

Dzięuję Ci bardzo Natko:)
Masz rację takie chwile uświadomień zapadają bardzo głęboko w pamięć. Są jak odkrycie nowego lądu. Ja też pamiętam wiele takich chwil. Nawet myślę,że wskazówki Zegara odmierzającego naszą mądrość mają do pokonania właśnie takie odległości-od uświadomienia do uświadomienia, tak jak zwyczajne zegarki od minuty do minuty

borowiak

tak Bianko Smile

czuję tak samo

Nathaira

coś w tym jest niewątpliwie.. Smile