Święty Gaj

Keriann

Święty gaj to nazwa, którą raczej już się gdzieś słyszało. Element tak charakterystyczny dla naszej słowiańskiej spuścizny, nie tylko jednak naszej. Takie gaje występowały u Celtów, Germanów i wielu innych plemion. Ich funkcja kojarzy nam się raczej jednoznacznie- miejsce kontemplacji, spotkania z czyms wewnętrznym, duchowym, niesamowitym, czasem miejsce modlitwy, odpoczynku, nabierania sił.
I tutaj pragnę podzielic się informacją, która wpadła mi jakis czas temu w ręce. Tworzenie własnego Gaju. jako miejsca odpoczynku, kontemplacji, własnego niesamowitego zakątka do spotkań z naturą, sferą ducha czy do innych celów. Niedawno przekonałam się, jak wspaniale jest mieć taki Gaj Smile

Na początek wystarczy pięć drzewek- można je posadzić na własnej posesji, na czyjejś, jeśli uzyska się pozwolenie lub w obrębie lasu państwowego, jesli dogadamy się z nadleśnictwem. Jest to naprawdę coś fascynującego- opieka nad małymi drzewkami, obserwacja tego, jak rosną, wzrastanie razem ze swoim Leśnym Miejscem Smile

Jesli ktoś ma jakies doświadczenie z sadzeniem drzewek- zapraszam do dyskusji.

Guru Rav

Może to, co napiszę, wyda się Wam nieco prozaiczne, ale dla mnie jako człowieka mieszkającego (mam nadzieję, że: do czasu) z dala od lasu, zieleni, przeżycie to jest bardzo ważne. Bardzo boli mnie każdego roku widok ton pościnanych choinek, które mają nadać grudniowym dniom świąteczny charakter. Popieram i sam praktykuję od pewnego czasu zwyczaj kupowania choinek w doniczce. Po ostatnich świętach postanowiłem zwrócić drzewku wolność i możliwość dalszego, nieskrępowanego niczym (nawet doniczką) życia. Przez resztę zimy doglądałem choinki, którą umieściłem w przyjemnym kącie garażu (mam w nim ogrzewanie), od czasu do czasu solidnie ją podlewałem. Ku mojemu zdziwieniu wkrótce zaobserwowałem zielone odrosty (tak się to nazywa?), nowe zielone igiełki. A zatem drzewko żyje! Rozwija się, rośnie! Na wiosnę poprosiłem znajomego, który ma nieco ziemi, bym mógł zasadzić u niego swoje „dziecko”, przeniosłem je więc z garażu, zasadziłem i rozpocząłem pełne niepokoju obserwacje. Z początku zrobiło się smutno, choć to ponoć normalne: wszystkie młode igiełki uschły i odpadły. Mimo to miałem jednak nadzieję. Podlewałem choinkę regularnie, czasem także specjalnym nawozem dla iglaków. Po dłuższym czasie zorientowałem się, że drzewko przecież nie usycha…hm, może coś z tego będzie? I rzeczywiście, zaczęło puszczać nowe igiełki. Wielka radość. Wierzcie mi, można przywiązać się do drzewa, zżyć się z nim. Niestrudzenie towarzyszyłem drzewku w dniach najgorszych upałów. Razem wypiliśmy chyba kilka rzek… Czy to dziwne, gdy człowiek zaczyna mówić: ja i moje drzewko? Confused

Keriann

Wspaniale!
Pomysł jest genialny Smile

Jeśli będziesz kupował co roku choinkę w doniczce, to w końcu staniesz sie właścicielem pokaźnego lasku Smile

Ja parę lat temu, powodowana podobnymi uczuciami, stwierdziłam, że dość ścinania choinek i kupilismy do domu plastikową. Pomysl nieco chybiony, bo w sumie mam wrażenie, że to nie choinka, tylko mebel, poza tym okazuje sie, że sztuczne są jeszcze bardziej szkodliwe dla środowiska- plastik rozkłada się bardzo dlugo, natomiast te, które można kupic (a przynajmniej tak powinno byc) pochodzą ze specjalnie hodowanych do tego celu szkółek (tak przynajmniej mówiła mi znajoma córka leśniczego) i nie szkodzą środowisku. Niemniej to przykre, kiedy trzeba je wycinać. Patent z choinką w doniczce jest super. Przyszło mi też do głowy, że jesli ktoś nie ma gdzie wysadzać drzewek, mozna sobie kupić doniczkowego iglaka, który nie urośnie jakiś ogromny i którego mozna będzie co roku przyozdabiać. Araukarię, mały jałowiec, coś takiego. Dla ludzi z podwórkiem istnieje jeszcze jedno fajne rozwiązanie, które widziałam u sąsiadów- choinka na dworze- duża, co roku ozdabiana, jako normalnie rosnące drzewo.
Człowiek i jego drzewko- to normalne, ja też mam podobnie, jesli chodzi o "znajome" rośliny Smile

Poza tym mam wrażenie, że drzewko "zaprzyjaźnione" lepiej rosnie. A co dopiero cały gaj:)

Mawgan · Gość

Takie miejsce w świecie ezoteryczno duchowym nazywa się "refudium".

Podsyłam taką nazwę będzie Wam łatwiej szukać informacji, a szukanie jest warte świeczki to zapewniam. Tylk odobrze uświadomcie sobie czym la was jest refudium i jak je statycznie zrobić. Pomorze Wam w wielu sytuacjach i da kopa kiedy padać będziecie z sił.

Keriann

Dzięki, ja z takim Gajem pracuję już od ładnych paru miesiecy i przynosi niezłe rezultaty. Jednak w necie szukałąm pod hasłem "sacred grove" i- niewiele tego było. Nowa nazwa przyda się na pewno. Jakbyś chciał jakieś info ode mnie, które udało mi się zgromadzic, to mam tego trochę -chętnie podeślę. Aaaa, przeciez artykuł udało mi się o tym popełnić nawet. Jest na stronce, w druidyzmie zdaje się Wink

)) Jakbys chciał skrobnąć cos więcej o swoich doświadczeniach, to też będzie super. tylko to już nam chyba temat schodzi na dział "medytacje" na forum. Ale to dobrze, bo jeszcze jest pusty Wink

Mawgan · Gość

Chętnie, lecz zejdzie na pewno na temat medytacji i rozwoju

Choć temat i tak nie wiem co ma do postów "Nasze rośliny", a mowa o tym kto jakie dojście do lasu ma Very Happy

To ja skocze podlać swoje pluszcze bo zdychają.
To są moje rośliny Very Happy

A siostra moja Ariana kolekcjonuje kaktusy, ma ich ze 40 - miniaturki

Keriann

Super, więc dyskusję przenosimy do "Medytacji", a tu dalej, jakby ktoś miał o drzewkach od strony technicznej, hodowlanej itd... A o paprotkach jest w "paprotkach" Wink

greylupus · Wysłany: Pią 9:41, 07 Mar 2008 Temat postu:

Mam swój własny gaj a najpiękniejszy w nim jest krąg z drzew brzozy, wystarczy wkroczyć do tego kręgu a czuje się siłę i energie! Wspaniałe!

Keriann · Wysłany: Wto 0:42, 11 Mar 2008 Temat postu:

Oj tak, brzozowe są niesamowite. My się doczekaliśmy małego za domem, ale te leśne, naturalne maja w sobie coś pięknego! Spokój, piękno i elfy domyślnie Wink

forgotten6

Właśnie coś w tym jest, że ludzie lubią obecość brzozy

A co myslicie o stworzeniu takiego Gaju w mieszkaniu tzn pokoju????
Mam zamiar to zrobić taki właśnie gaj a zacząłem już od 3 dużych roślinek przy których się swietnie czuje co polecanie lub doradzicie powiecie??

Wiedzmanna

Hmmm... brzoza to moja przyjaciółka, wierzba - drzewo czarownicy.
Na swoim "rancho" mam jedno i drugie. To chyba brzozy sprawiły, że huragan, który zniszczył osiedle położone 1 km dalej, ominął moją samotnię. Tylko trochę musnął ją.

Gaj w pokoju - rośliny w domu, obojętnie jakie, są wykładnią atmosfery domowej. Jeśli jest ok, rosną znakomicie. Jeśli są problemy między domownikami - chorują. Myślę, że warto taki roślinny kącik utworzyć i obserwować rozwój roślin. Szczególnie wrażliwe są paprocie. U mnie jeszcze cytryna.

Nie jestem zwolenniczką sadzenia drzewek bonzai. Przycinanie, ingerencja w naturalny wzrost i formę, to okalecza rośliny. One mają swoje życie - jak ludzie. Jedne wyrosną na wzorcowe okazy, inne - nawet pokręcone, mają swoją duszę i pozytywne energie. Szanuję je takimi, jakie są.

Wierzba to moje wiedzmate drzewo. W drodze do pracy mam kilka wierzb. Często przystaję pod nimi i proszę je o wsparcie. Zawsze mi pomagają. Very Happy

Bideven

To mnie ucieszyłaś, bo u mnie w pokoju jest sporo roślin, i żadna nie biduje, wręcz przeciwnie, wszystkie (a szczególnie dracena nazywana bambusem, i takie jedno coś) to lecą z przyrostem jak szalone Smile

A co do takiego zacisznego zagajnika, zwanego refudium... Na Mazurach, w pobliżu działki mojej, około 10-15 minut spacerkiem, jest górka... I na tej górce był swego czasu zagajnik młodych brzózek, takich 10-15 letnich na oko. No i poszedłem tam raz w miejsce w którym nigdy nie byłem, i znalazłem tam niesamowitą przystań. Maleńka polanka, jeśli to wogóle polanka nazwać można, bardzi zagłebienie porośnięte trawa, takie 2x3m wspaniale zasłonięte ze wszystkich stron, półcień, i przewiew sprawiały że czułem się tam niesamowicie. Może to było niewielkie uroczysko tak sobie myślę teraz... Szczególnie że rosły tam jakieś zioła dziwne które przykuwały uwagę, i drzewa wokól sprawiały się widzieć obecność moją...