Czymże jest raj dla Indianina?

Bideven

Indianin jak zwykle wisiał w hmaku.
Patrzył w ognisko i od dłuższego czasu nic nie mówił.
Rozmyślał? Raczej nie - po prostu cieszył się chwilą...
W pewnej chwili zapytałem go jak właściwie wygląda indiański raj? Indianin powisiał chwilę w ciszy jakby nie usłyszał pytania, a potem powiedział coś melodyjnie w swoim miękkim języku pełnym przydechów i głosek nosowych. Łatwo było poznać że to fragment jakiejś Opowieści - wyuczone na pamięć słowa przekazywane z pokolenia na pokolenie, coś jak indiańskie wersety Koranu.

Raj to białe pustkowia rozpalone słońcem,
Są tam głębokie kaniony wyorane pazurami starych rzek.
Rzek, które darły skały na drobne kawałki, a potem wynosiły je ziarnko po ziarnku ku odległym oceanom.
W oceanach z tych ziarenek unoszonych przez fale, urodziło się pierwsze życie. Dlatego jedni mówią że człowiek ulepiony został z ziemi - a inni, że wyszedł z wody... Jedni i drudzy mają rację.
Raj jest pełen starych samotnych gór o wierzchołkach płaskich jak brzuchy dziewic. Jest też pełen światła, które zwwykłego śmiertelnika oślepia i parzy. Jest olśniewająco biały. Czasem gdy człowiek staje na progu śmierci, widzi tę biel.

"Gringo wśród dzikich plemion" - Wojciech Cejrowski
Był to fragment z tej książki, zachęcam do przeczytania Wink

Keriann

Robi wrażenie... Jakże odmienna wizja. Ale Indian podziwiam i cenię, są taką ostoją autentyczności, o ile się nie zamerykanizują, co niestety się często teraz zdarza...

Bideven

Dodam jeszcze że to jest wizja Indian południowoamerykańskich, czyli z Ameryki Łacińskiej Smile

Bianka

Generalnie Cejrowski, co by o nim nie powiedzieć ( a dużo złego można by powiedzieć) ma wielki dar słowa pisanego. Obie książki czyta się wspaniale i pełne są takichże opowieści. Podobno jest i trzecie Na Końcu Orinoko, ale nikt jej jeszcze nie widział...

mira

Ja wolę książki Beaty Pawlikowskiej , także podróżującej do Ameryki Południowej . Czyta się wspaniale, nie brakuje humoru , emocji , tajemnicy i przygody Smile

.

Bianka

czyli byłej żony Cejrowskiego Smile

Też lubię

Ale nie jest tak zabawna jak Cejrowski a ja bardzo sobie cenię poczucie humoru.

Bideven

Cejrowski ma według mnie niepowtarzalne poczucie humoru i styl pisania Very Happy

mira

Cejrowski ma swój styl ( czyta się jednym tchem ,nie zaprzeczę ), ale ja się troszkę zraziłam do niego . Ma rację w wielu sprawach , jednak wydaje się jakiś taki zadufany w sobie . I to mnie zniechęciło . Na razie tylko Pawlikowska Smile

Bideven

Hm, nawet jeśli to go cenię za spryt, który opisał w swoich książkach, nawet jeśli tak do końca nie było, to tak czy inaczej on na to wpadł Smile

I za takie drobne wtrącenia do zdań, które jako jedyne sprowokowały mnie do smiechu czytając książkę, bo normalnie to na głos się nie śmieję jak coś czytam, a u niego to było ze 2-3 razy tak że ryknąłem śmiechem na całego Very Happy

Bianka

Mira-masz rację, nietrudno się zrazić do Cejrowskiego- jest chamem, gburem, homofobem, nietolerancyjnym katolikiem, narcyzem i pamiętam nawet jego wywiad z Kotańskim, kiedy podał mu rękę przez rękawiczkę i rozmawiał z nim przez szybę, demonstrując strach przez zarażeniem się AIDS, sugerując, ze skoro Kotański nie ma problemu by przebywać wśród chorych na tę chorobę, sam może być nią zarażony i ozdabiając takim zachowaniem swój pogląd jakoby chorzy powinni być izolowani i przesiedlani z dala od miast, w których żyją zdrowi ludzie. Takie to właśnie podłości cechują tego człowieka.
Niestety-nie zmienia to faktu , że pisze wspaniale, ma dar dzielenia się z słuchaczem swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami i przede wszystkim-z racji odbycia mnóstwa podróży w ciekawe rejony świata- ma co opowiadać. Niegdy nie potrafiłam zrozumieć jak człowiek podróżujący, stykający się z tyloma religiami i formami zachowań ludkich może być tak nietolerancyjny. Nic na to nie poradzimy, może Cejrowski otworzy się kiedyś wewnętrznie tak szeroko na świat jak to już otworzył się zewnętrznie, a póki co przynajmniej pisze rewelacyjnie. Tylko gdzie jest ta Orinoko- czy ktokolwiek ją kiedyś widział na oczy?

Szerszen

Bianko, wtrącę tylko, że społeczeństwa pierwotne i kultury plemienne bywały bardzo często nietolerancyjne. Jednym z podstawowych elementów wielu pierwotnych wiar jest istnienie "tabu", którego NIE WOLNO przekraczać.

Cejrowski, IMHO stosuje te zasady w relacji do religii, którą wyznaje - coś, co jest z nią niezgodne, wyrzuca poza nawias "zdrowego społeczeństwa".

Można się z nim nie zgadzać, ale warto wtedy sobie przypomnieć np. stosunek dawnych germanów do homoseksualizmu i prawdopodobne powody takiej a nie innej relacji społecznej. Coś, co dziś jest określane homofobią - dawniej groziło wymarciu plemienia. Choroby weneryczne również niosły takie zagrożenie...
Oczywiście dziś mamy inne problemy, ale nie każda postawa społeczna zasługuje na pochwały. Z Kotańskiego też nie można robić świętego, ma na swoim sumieniu parę nieładnych zagrań, w imię swojej filozofii życia.

Nathaira

Ja osobiście za Cejrowskim nie przepadam.. choć przyznam, że żadnej jego książki jeszcze nie czytałam. Ale drażni mnie w nim takie zadufanie w sobie.. swoista wyniosłość..

Mój wujek też zwiedził naprawdę wiele krajów.. i tak samo jest bardzo nietolerancyjny.. Rolling Eyes

Bianka

Po przemyśleniu- masz zupełną rację, Szerszeniu.
Filozoficznie nasuwa mi się takie przemyślenie- kto jest bardziej wartościowym człowiekiem- człowiek z zasadami , czy człowiek bez zasad? Och, ocywiście, że najlepszy jest ten kto umiejętnie łączy otwartość z niezmiennymi zasadami. Ale chodzi mi o to, że ludzie posiadający swoje zasady jakże często są zamknięci, nietolerancyjni właśnie i w zasadzie...ograniczeni. Jeden z moich ulubionych cytatów ( a autora (&%#%^&* nie pamiętam) brzmi "Każdy człowiek ma określony horyzont umysłowy. Czasami jednak, u niektórych, horyzont ten kurczy się i kurczy tak bardzo, że zamienia się w punkt. To są te chwile, kiedy człowiek mówi 'taki jest mój punkt widzenia' ." Cytat nawiązuje do tego jaką krzywdę umysłowi ludzkiemu może wyrządzić brak otwartości. Wydawało mi się, że podróżując i spotykając się z róznymi punktami widzenia, podróżnik mógłby dostrzec jak jałowe są takie niezmienności i upartości w wyznawaniu prawd, które jedynie subiektywnymi prawdami mogą być- stąd dziwi mnie podejście Cejrowskiego. Ale skoro tak to tłumaczysz, Szerszeniu, to brzmi to bardzo przekonująco dla mnie- w tym sensie, że przestaje dziwić tak bardzo.

Bideven

Bardzo mnie to na duchu podbudowywuje, mianowicie otwarty byłem zawsze, i nie mam zamiaru tego zmieniać Smile

Czy to na nowych ludzi, czy na miejsca, wydarzenia, propozycje, i mnóstwo innych rzeczy Smile

Nakasha · Wysłany: Wto 11:36, 31 Mar 2009 Temat postu:

Odkopię - przyznam się, że najpierw przeczytałam obie książki Cejrowskiego o Indianach, a dopiero potem zainteresowałam się jego medialnym wizerunkiem Wink

- który mi się bardzo nie podoba.

Zachwyciło mnie to, jak opisuje Indian, Szamanów, jak przedstawia ich przekonania i ich świat... z humorem i ogromnym szacunkiem Smile

Szalenie podoba mi się humor Cejrowskiego, przynajmniej ten z Gringo i Rio Anakonda.

Czytałam też książki Pawlikowskiej - mam wrażenie, że pisze... mniej. Jej książki wydają się krótsze Wink

Skupia się bardziej na pojedynczych wydarzeniach, niż szerszym opisaniu ogółu (co ma swój urok). Jej rysuneczki są powalające Very Happy

Ogólnie również bardzo polecam książki tych autorów Smile

wprawdzie nie są to stricte dokumenty, ale pięknie pokazują elementy południowoamerykańskiego szamanizmu Smile