Zew -

Wiedzmanna

Miło mi Nathaira Smile

Jesteśmy wszyscy Dziećmi Natury - jedni jak maminsynki ciągle trzymają się spódnicy, drudzy, synowie marnotrawni, wracają gdy życie w miejskiej dżungli staje się nie do zniesienia, inni nie wracają, choć czują, że coś jest nie tak, nie potrafią tego zewu odczytać...
Każdy idzie własną drogą... Smile

Mia

Potrzebuję nabrać sił, energii, ale też wyciszyć się, uspokoić emocje. Las to chyba dobre miejsce do tego.
Nie rozumiem tylko, dlaczego nie potrafię zmobilizować się do wybrania się na łono natury. Chyba jakaś dziwna jestem

Krucza

Tu nie ma co rozumieć, tu trzeba zebrać du... odwłok i iść w las Wink

Hm, wiecie, tak mi się wydaje, że jednak trochę piszemy o czym innym - podejrzewam, że to niedoskonałość medium jakim jest forum internetowe.
Dla mnie - wiadomo, każdy to inaczej widzi i odczuwa - kiedy się już ten "zew" czuje, ma to w środku, jest ta "synchronizacja", to ma się "las" w sobie, czując jego cykle, jego "lesistość".
I być może nawet już nie trzeba by iść do fizycznego, realnego lasu - gdyby nie to, że już nie można nie iść, bo ta potrzeba jest tak zasadnicza i jednocześnie zwyczajna jak oddychanie. Oczywiście nie to, żeby zaraz zamieszkać w leśnej norze w głębi Bieszczadów Wink

Raczej, że kiedy się pojawia ta tęsknota, to się nie myśli, nie zastanawia, tylko idzie, choćby do parku, podmiejskiego lasku, nawet łąkę na hałdzie (to akurat w moich okolicach Wink

)
Innymi słowy równowaga może być na zasadzie: równowaga czasu "w lesie, na wyraju" i "w cywilizacji, wśród obowiązków" - a kiedy już się ów "zew" poczuje i na niego odpowie, to po prostu czasem trzeba co by nie było i to to jest wtedy równowaga Wink

Chyba zamotałam jeszcze bardziej - jakoś wcześniej miałam to lepiej poukładane w głowie, no ale poszłam po herbatę zanim napisałam Wink

A swoją drogą, Nat, Wiedźmanno, wpadnijcie no kiedy na nasze śląsko-zagłębiowskie poganko, najbliższe prawdopodobnie jakoś na początku czerwca się zdarzy (dam znać), pogadamy sobie o tym wszystkim na żywo, bo podejrzewam, że jest tu więcej punktów wspólnych niż się w piśmie wydaje Smile

Ty też, Miu, jeśli będziesz w pobliżu, bo jednak ze Zgierza to jest kawałek Smile

Nathaira

.. że jest coś takiego jak lesistość w sobie, nie mam co do tego wątpliwości. I możliwe, że czując zew po prostu wiemy już, że nie pozostaje nam nic innego jak odpowiedzieć i robimy to z przyjemnością, szukając bliskości z Matką Naturą. A tę bliskość każdy może czuć gdzie indziej, w inny sposób itd. Smile

btw net nie jest najlepszym kanałem komunikacyjnym, ale cóż począć..

Rolling Eyes

A na poganko czerwcowe jestem jak najbardziej chętna, szkoda, że czerwiec z daleka pachnie mi sesją.... ale postaram się jakoś znaleźć czas Smile

Miło byłoby się spotkać w choć po części hazelkowym gronie Wink

Wiedzmanna

Przydałoby się na Kupałę...

Krucza

Eh, na Midsommar jestem w Cedyni, na V Spotkaniach z Historią.

Na "pogańskie piwko" wstępnie się zgadaliśmy naszą pogańską ekipą na pierwszy lub drugi weekend czerwca - dokładnie jeszcze napiszę jak ustalimy Wink

Mia

Ja niestety mam "kawałeczek" do Was, więc będę się musiała zadowolić kontaktem internetowym.

Zastanawiałam się nad zewem (trochę dziwnie brzmi, czy to aby tak się odmienia?). I uświadomiłam sobie, że ja też wielokrotnie tego doświadczyłam. Mam takie momenty, kiedy wypełnia mnie nadzwyczajna energia, kiedy bardzo mocno czegoś bym chciała, ale nie potrafię określić czego, jakaś głęboko ukryta część mnie wyrywa się do biegu.
No i permanentnie odczuwam tęsknotę, brakuje mi wolności, swobody.
To tyle z moich doświadczeń.

Nathaira

Może to właśnie jest Twój zew Mia Smile

Wiedzmanna

Skuś się na "Biegnącą z wilkami". Czytaj ją od pierwszego słowa. We wprowdzeniu pt. "Spiew nad kośćmi" znalazłam siebie. Może i Ty najdziesz tam odpowiedzi na swoje pytania?

Znajome, które ją przeczytały (przekartkowały) miały różne recenzje: od "trudna", "dziwna", po okrutną". Jedno je łączy - nie pozostała "obojętną" Smile

Mia

Może to rzeczywiście jest mój zew Smile

Zaplanowałam na jutro wizytę w bibliotece, mam nadzieję, że nic mi nie pokrzyżuje planów i wrócę do domu z "Biegnącą z wilkami" Smile

Krucza

A jak pokrzyżuje, to ściągnij z Chomika, co prawda gorzej się czyta, no ale zawsze.

Mia

Krucza, dzięki po podrzucenie pomysłu. Jest to jakieś rozwiązanie w razie czego.