Sieć Życia

Szerszen

Kerian... Twoje rozumowanie ma sens - odnosnie zabijania krow z dusza jako swietokradztwa, tylko i wylacznie jesli przyjmiemy wysoce nieuniwersalny dekalog judeo-chrzescijanski, ew. zasady niektorych odlamow Buddyzmu Wink

Posiadanie ducha/duszy nie chroni przed zabiciem/zabijaniem. Zwierzeta zabijaja sie nawzajem i jest to naturalna rzecz w przyrodzie, ze jeden organizm zabija drugi.

To ze mi nie przeszkadza ew. "mnogosc w jednym", nie oznacza w druga strone ze jest mi do czegos potrzebna. A poniewaz nie mam mozliwosci weryfikacji, poza ew. teoriami - rownie nieweryfikowalnymi w praktyce, to nie zaprzatam sobie tym glowy.

Keriann

Tak, ten tok myślowy był właśnie w odpowiedzi na kontekst zasugerowany przez Amrasa, który poruszył postrzeganie duszy na podst. pism chrześcijańskich filozofów. Takie gdybanie, że zgodnie z założeniem takim, wynikałoby to i to było zresztą moim myśleniem online, nie niepodważalnym zdaniem Wink

Zdarza mi się czasem myśleć przy użyciu klawiatury Wink

Poza tym nie wydaje mi się to zgodne nawet z dekalogiem judeochrześcijańskim. Napisałam, że gdyby tak to postrzegano, nie że tak to się faktycznie postrzega. W kulturze jueochrześcijańskiej nikt nie traktuje zabicia zwierzęcia, jako świętokradztwo. Byłoby tak, jeśli [...]- tu wspomniane założenie. Nie wiem, jak sie ma sprawa z Buddyzmem. Natomiast faktycznie w podobny sposób uważa się w hinduizmie. I tam zabicie krowy jest świętokradztwem ze względu na jej "pokrewieństwo" z człowiekiem. Nie dotyczy to już jednak w takim stopniu innych zwierząt

Co do ducha i zabijania- zgadzam się. Generalnie sferę ducha postrzegam właśnie jako sferę- w obrębie której dzieją się indywidualności, ale która pozostaje sferą- dość dynamiczną. Tak jak sfera fizyczna. Mamy ciała, nie chroni to przed zabiciem, wręcz przeciwnie Wink

-predysponuje do tego (ludzie, jaki wniosek! Życie predysponuje do śmierci. To chyba dlatego, że jest już tak późno Wink

, ciało określa naszą indywidualność,lecz wchodzi w skład sfery fizycznej, powstaje, ulega rozkładowi itd. Myślę, że w świecie ducha zachodzące procesy są dość podobne. Dusza jako taka to wg mnie jeszcze co innego, nie określałabym jej jako wyznacznika życia, lecz raczej- istnienia. Choć może życie też przybiera różne formy, zależące od rzeczywistości w jakiej się znajdziemy...Nie, znów zaczyna myśleć online Wink

A wg Ciebie jak to jest? Jesteśmy w jakiś sposób wieczni czy rozpadamy się bezpowrotnie, jak krowy, które się popularnie zjada. A co z kultem przodków i ewentualnymi kontaktami z nimi? Tak z ciekawości pytam.

A co do mnogości w jednym, to ja chyba niestety będę musiała wejść w temat z racji zapatrywań na przyszły zawód Wink

Ale zaciekawiło mnie to, co napisałeś na ten temat. Choć tak króciutko. Dotychczas rzadko soptykałam takie pojęcia. Gdzie się na to natknąłeś? Czy to własne wnioski?
Pozdrawiam!

Szerszen

"mnogosc w jednym"? - w rekonstrukcji wierzen slowianskich miedzy innymi.

W wypadku buddyzmu myslalem raczej o tych co miotelkami sprzataja nawet mrowki spod swoich stop aby ich nie rozgniesc Wink

- niz swiete krowy.

Wiele wskazuje na to ze germance nie robily sztywnego podzialu na "ducha i cialo", lecz traktowaly to jako jedno... - zreszta, wiazac samego ducha z oddechem (ond).

A co w chwili smierci i po? - to juz sa teorie..., zwazywszy na ilosc miejsc posmiertnych gdzie germaniec mogl trafic... to jest mozliwe zarowno, ze mial tych "kawalkow siebie" sporo, albo jeden.

Nie licze na raj po smierci, ale moze czeka mnie tam zycie podobne do tego jakie mam tutaj, a moze nic...

Jesli nic, to czego nie wykombinuje i tak nic to nie zmieni, jesli jakas forma raju albo reinkarnacji, to czego nie wykombinuje... i tak moze mijac sie z prawda - dlatego wole zyc tu i teraz.

Amras

Keriann

Amras- to chyba naturalna potrzeba ludzka, takie wybieganie. Ja działam podwójnie, bo i wybiegam, i zyję tu i teraz jednocześnie, żeby nie żałować, że moje życie było nudną poczekalnią. A co do zweryfikowania w praktyce... niestety, brutalnym jest fakt, że jednak możemy to zweryfikować. Więcej- musimy! Trzeba tylko poczekać paredziesiąt (zwykle) lat. Tylko raczej ciężko się będzie tą wiedzą z kimkolwiek podzielić.
No, jakoś tak się Samhainowo robi, refleksyjnie, wręcz ponuro...
Na dzień dzisiejszy- Carpe diem!
Żyć tak, żeby pod koniec być zadowolonym, po prostu- żyć najlepiej, jak się potrafi. Zatem -żyjmy! [powiedziała Keriann idąc żyć nad notatkami z laryngologii...egzamin wkrótce

].
Żywo pozdrawiam!