Proza

borowiak

Od Liadan: trochę namieszałam przenosząc post Borowiaka, mam nadzieję, że mi to wybaczycie i nie wprowadzi to żadnych większych kłopotów - tak więc tutaj zamieszczacie swoje prozatorskie teksty.

hej hej Smile

Liadan machnęła różdżką i Borowiak niczym dżin wyskoczył z butelki Smile

pozdrawiam wszystkie kochane leśne duszki Smile

a to mój tekścik

Wielki Dąb w leśnej osadzie Noronda

Gdy zdecydujesz się wkroczyć do prastarego boru zrób to o poranku. Zobaczysz jak leśne drogi z lubością witają słońce, grzeją swe wężowe cielska w pierwszych promieniach ciepła. Zobaczysz jak z pierwszym brzaskiem budzi się życie. Ptaki rozpoczną swój koncert od pojedynczych treli, nasłuchując czy towarzysze już nie śpią, coraz śmielej będą przywoływać słońce. Paprocie będą mokre od rosy, która w unoszącej się mgle rozbłyśnie niczym krople gwiazd na mlecznej drodze. Chłód, wilgoć i zapach grzybni... zobaczysz prastary bór.

W borze ukryte są leśne osady, miejsca wyrwane ze snu, miejsca gdzie czas zatrzymał się dawno temu. Nie obowiązuje tu codzienny pośpiech i troski właściwe mieszkańcom miast. Jedną z leśnych osad jest Noronda. Kilka domów, główna brama, zarośnięte jezioro i ścieżka prowadząca na wzniesienie. O tak, nie zapomnij wkroczyć na ścieżkę otoczoną stuletnimi świerkami i snami ludzi o tym jak wygląda raj. Idź lasem bukowym, skarpą ułożoną z brązów zeszłorocznych liści, powalonych drzew i omszałych kamieni. Usiądź pod wielkim starym dębem i przywołaj do serca las. Wraz z rosnącym na wzniesieniu dębem zanuć melodię, a ta popłynie z wiatrem czepiając się koron wszystkich drzew. Wielki Dąb jest bramą pomiędzy światami, jest bramą do świata zielonej magii, do świata drzew odbitych w tafli zarośniętego jeziora, do świata drzew odbitych na nisko wiszącym niebie.

Stań blisko wielkiego dębu, stań na wzniesieniu. Ukryj się w lesie, by zamiast z ludźmi rozmawiać z drzewami. Stań pośrodku ciszy tak wielkiej, że nie usłyszysz głosu żadnego lęku. Przytul się do wielkiego dębu, to on jest centrum wydarzeń, a dokoła wirują: księżyc i słońce, ogień i lód, kwiaty i drzewa, jeziora i wiatr. Policz cienie namalowane przez okoliczne drzewa. W koronie starego dębu leniwie szumią pszczoły. Zanurz się w miodowym świetle i milionie pszczelich głosów. Spróbuj zapamiętać położenie każdego drzewa, by móc tu powrócić. Nawet wtedy gdy zamkniesz oczy, stojąc w małej ślepej uliczce miasta... gdy słońce w zenicie skradnie drzewom cienie, a panujący upał uniesie rozgrzane drobiny powietrza, powrócisz pod wielki dąb do leśnej osady Noronda.

Wiedzmanna

Witajcie moje kochani orzeszkowi przyjaciele i nowi znajomi Smile

Liadan, dziękuję że pamiętasz - tamten tekst był Wiedźmiątka ale tym razem spróbuję coś sama gęsim piórem skrobnąć Smile

Borowiaku, twój tekścik mi sie bardzo podoba Smile

AnamCara

Tekst fajny Smile

powiem więcej bardzo mi się podoba Smile

pozdrawiam Anam Cara Smile