Nathaira

borowiak

Jaki piękny sen w moich ulubionych kolorach Cool

Nathairo z radością stwierdzam że każdy twój wiersz jest piękniejszy od poprzedniego, a każda twoja myśl jest jak motyl w sieci słów uplecionych z marzeń.

Ok!

morfin

Wrzosy, chata, wiosna....coś mi to mówi ale mogę znowu źle rozumieć Rolling Eyes

kurcze mam nadzieję że nikt nie umie czytać w moich myślach Wink

Nathaira

"Anam Charze"
Wiesz.
Dziwne wszystko.
Niezrozumiałe,
a Ty wiesz.
Znasz,
choć nie powinieneś.
Sen na jawie...
Pod dębem
sobie siedzisz
spokojny
niby oaza
na pustyni mej
duszy...
Dziwnie...
dziwnie...
dziwnie...
Przeznaczenie?
Życie szare
i stereotypowe
... To nie dla mnie.
Wierzę
w dobro
i człowieka.
W życie
napisane marzeniami...
z poplątanymi
ścieżkami.
Czekam na sen
wyimaginowany,
nieprawdziwy.
Śnię.
Bo tak chcę!
... wtedy coś ma
głębszy sens...

No i narazie tyle co mam do przekazania Wink

Borowiaku dziękuję! Smile

Tobie i tak nie dorastam do pięt! Wink

ale może kiedyś... Very Happy

Hmm... Morfinie zawsze możesz mieć nadzieję Smile

A wiersze na serio z reguły dobrze interpretujesz Wink

Pozdrawiam!

morfin

Szczęśliwa twoja Anam Chara Wink

pewnie by bardzo jej się podobał Twój wiersz...może nawet zrobiłaby tak Hurra

albo

. No dobra nic już nie mówię, nie muszę Smile

Nathaira

Nathaira

Nathaira

Nathaira

Nathaira

Nathaira

Byla sobie dziewczyna, ktora szukala celu w zyciu... zawziecie szukala... siebie... Odziwo nagle niespodziewanie... znalazla siebie w chlopaku. Nie liczyly sie roznice wszelakie... byl jej anam chara... ale pewnego dnia... za sprawa przeznaczeni... ? powiedziala mu, ze nie moze Mu dac szczescia... kochala Go... i kocha... jak brata... jest dla niej tak wazny, ze musiala odejsc... bo wie, ze tak bedzie lepiej... tego juz ja nauczylo zycie... Sad

Przepraszam Was wszystkich, a w szczegolnosci Michala za wszystko... za to, ze bylam... ale koszmar kiedys sie konczy... juz o mnie nie uslyszycie...
Wam dziekuje za wszystko!! Zegnajcie!!

borowiak

Ech poeci!!!
Wrażliwe dusze, a pożegnania i powroty to ich chleb codzienny.
Nat ja będę czekał na twój powrót Smile

Pozdrawiam serdecznie.

Keriann

Dzieci drogie! Ja wiem że dramat jest nieodłączną częścią szkolenia duszy, wzlotów, szlifów, odnajdywania itd. Przez to umacniają sie więzi. Ale Anam Chara to nie tylko mała prowokacja, nie tylko ukazanie, że faktycznie pasuje i chowanie sie w strachu, że szlag to trafi, bo to za piekne. Anam Chara jest ponad to. jest ważniejsza. Walczy. Kocha, ale specyficznie, bo w tej miłości mogą zawierać się miłości dowolne. Miłość kochanka, miłość brata, miłosć przyjaciela. To przyjaźń doskonała, reszta jest na drugim planie. można kochać bez romansu i wtedy znika strach, że cos się straci. Bez zmuszania się do czegokolwiek. Ze zwykłym zawierzeniem w przyjaźń ponad wszystkim. Nie w związek ewentualnie. Bez podtekstów i oczekiwań na siłe. Z docenianiem tego, co jest i celebracją tego, cieszeniem się, że się dzieje. A potem może wyniknąć z tego cos jeszcze innego. W odpowiednim czasie, w odpowienim miejscu, kiedy więzi będą wystarczająco mocne.

Proszę wrócić, wejść w prywatny zaułek, gdzie strumyk cicho szemrze, za prywatny krzak, wykrzyczeć, wyryczec się szczerymi łzami, pobić, wygarnąć, że to nie ma sensu, bo nigdy nie ma, tak wynika z doświadczeń i logiki zdowo myślącego człowieka i odkryć, że... kurcze..., faktycznie.. ma...
O Anamchara warto walczyć. Jeśli się ją już znajdzie. Dzikosć i natura znają to prawo. Cenne rzeczy łatwo stracić. A w naszej naturze leży ich obrona.
To tyle od kobity zza krzaka, w zielonym ciuchu, która generalnie się nie wtrąca, ale czasem costam mruknie. I która też walczyła o Anamchara z prawdopodobieństwem przewidzianego przez siebie happyendu, zgodnie z realiami... marnym. Niemal nierealnym. Baśniowym prawie że. I wygrała. Jak dotychczas. Przez lata bitew. Wink

Collach

Słuchac jej bo dobrze gada Mr. Green